veyåve

Do viebe « vey » avou l' cawete "-åve", (noûmot eplaidî pol prumî côp diviè 1997) (foirdjî po replaecî l' calcaedje «vizibe»).

• AFE :
  • diferins prononçaedjes : /vɛ.ˈjɔːf/ /vɛ.ˈjaːf/ /vɛ.ˈjoːf/ (betchfessî å)
  • prononçaedje zero-cnoxheu : /vɛ.ˈjɔːf/
• Ricepeures : ve·yåve

veyåve omrin (come addjectif djondrece, metou padvant u padrî l’ no)

1. ki pout esse veyou.
   • L' accint do vî pårler walon d' Grå-Fayi mostere on foirt rôlaedje des R, nén veyåve dins l' sistinme di rashiaedje Feller. — Lucyin Mahin.
   • Basti on scrît lingaedje ki sereut l' minme po tertos, ça sereut come diner on coir a tot çou ki nos rashonne; rinde veyåve dins li scrijhaedje les fondmints k' tos nos pårlers sont bastis dsu. — Lorint Hendschel.

• veyåvté, veyåvisté

• nén veyåve