Polab
Polab Wenske, Slüvensťĕ, Vensťĕ, Pülabsťĕ
| |
Pükafamül: |
|
Paspiköl in: | Deutän, Polän |
Pükans: | (edadeadöl) |
ISO 639-3: | pox |
Polab binon pük vesüdaslavik edadeadöl, kel päspikon in nolüdalofüd Deutäna atimik vü flumeds: ,Elbe’ ed ,Oder’. Kobü Polänapük e kasub pük at duton lü grup lehitik pükas slavik. Lofüdü ziläka spikanas polaba, za ve lien de ,Wittenberg’ jü ,Berlin’, ätopon pükaziläk särbyovanas, kels äspikons votiki püki vesüdaslavik.
Motapükispikan lätik polaba, jiel ,Emerentz Schultze’ ‹ se vilag: ,Dolgen’, ädeadof bäldotü 88 ün yel: 1756.[1] Sekü lofüdikolunam Deutänik pük topäda ävedon dona⸗Saxänapük. Jü prim tumyela XVIIIid polab pädemon töbo, ab ün yel: 1717 ‹ äpubon ,Collectanea Etymologica’ hiela ,Gottfried Wilhelm Leibniz’, kel äninädon vödalisedi e vöďemi in polab. Ye vödemakonlet stäänikün binon el ,Vocabularium Venedicum’ (1705) fa pädana: ,Christian Hennig von Jessen’. Valodo vöds mö 2800 peloveükons. Peloveükons i pleks ömik, gamakanit bal e pöpakoneds ömik.
Vödem: Kanit bödilas (matedakanit)
redakönpolab[2]
kåtü mes nenkă boit? |
tradutod
Kif sötof binön jigam ? |
Noets
redakön- ↑ Rozhlad.de.
- ↑ Kazimierz Polański & James Allen Sehnert (1967). Polabian-English Dictionary. The Hague · Paris: Mouton & Co, p. 218–219.
Literat
redakön- August Schleicher & August Leskien (1871). Laut- und Formenlere [!] der polabischen Sprache. St.-Petersburg, Commissionäre der Kaiserlichen Akademie der Wissenschaften, Eggers & Co.; [e r.]
Püks slavik | ||||
Püks lofüdaslavik | Lukrayänapük • Rusänapük • ruten • Vieta⸗Rusänapük | |||
Püks vesüdaslavik | donasärbyov • Jlesänapük • kasub • löpasärbyov • polab • Polänapük • slovak • tsyeg | |||
Püks sulüdaslavik | Bosnänapük • bulgar • Kroasänapük • makedon • Särbänapük • sloven | |||
Püks votik | bevüslav • vönaglügaslav |