Korsika ve Sardinya

Korsika ve Sardinya'da ticaret kolonisi kuran ilk uygarlık Fenikelilerdir. Fenikelilerin ardından bölgeye Yunanlar gelmiş ve kendi kolinelerini kurmuşlardır. Korsika, MÖ 535 yılında Etrüskler'in yardımı ile Kartacalılar tarafından fethedilmiş, kısa bir süre sonra da Sardinya Kartacalıların kontrolü altına girmiştir.

Kartacalıların Romalılarla imzaladıkları bir anlaşmayı ihlal etmeleri üzerine Roma bölgeyi 1. Pön Savaşı sırasında zorla topraklarına katmıştır^[3]. MÖ 238 yılında, Kartacalıların I. Pön Savaşında yenildiklerini kabul ederek Korsika ve Sardinya adalarından çekilmesinin ardından adalar birlikte bir Roma Cumhuriyet eyaleti olarak düzenlenmiştir.^[2]. Bu tarihten sonra Akdenizin batısı Roma hakimiyeti altına girmiştir. Romalılar bu bölgeyi 694 yıl boyunca ellerinde tutmuşlardır.

Bu hakimiyet boyunca Roma eyaletle nesnel bir ilişki kurmuştur. Her iki adanın da kıyıları Romalılarca yerleşim görmüş ve bölge Roma harflerini ve kültürünü benimsemiştir. Yine de adaların iç kesimlerinde zaman zaman Roma hakimiyetine karşı isyanlar çıkmıştır. Ancak adaların iç kesimlerinin de tahkim edilerek kontrolün sağlanmasının ardından Romalılar bunları "barbarların toprakları" olarak adlandırılan yerlere, kendilerinden uzağa yerleştirmiştir.^[1]

İmparatorluğun doğudaki eyaletleriyle karşılaştırıldığında Korsika ve Sardinya Roma için önemsiz bir kazanım olarak görülebilinir. Romalılar Sardinya'dan ne ganimet elde edebilmişler ne de esirler Romalılarla ilgili bir şey öğrenmek istemiştir. Benzer bir durum Korsika'da da gözlenmiştir. Söylenenlere göre “kim bir Korsikalı [köle] satın alırsa parasını boşa harcadığına üzülürmüş”. ^[1] Romalılar bölgeyi ve insanlarını geri ve sağlıksız addetmişlerdir.

Korsika ve Sardinya her ne kadar Roma tarafından göz ardı edilmiş de olsa, İmparatorlukta olup biten olaylarda önemli roller oynamıştır. Sardinya, Cumhuriyet döneminde tahıl tedarikinin çoğunu sağlamıştır. Korsika, belki de adada bulunan tek şeyi yani imparatorluğun balmumu ihtiyacını sağlamıştır.

Adalar bir taraftan da Roma Cumhuriyetinin sona ermesiyle doğrudan bağlantılıdır. Gaius Marius ve Lucius Lucius Cornelius Sulla Felix emekli askerlerini bu adalara yerleştirmiş ve ada topraklarını savaş ihtiyaçlarının karşılanması için kullanmışlardır. Sardinya, Jül Sezar tarafından erzak tedariki için işgal edilmiştir. Bu adadan sağlanan tahıl lejyonlarını beslemiş ve MÖ 49 yılında başlayan iç savaşı kazanmasında önemli rol oynamıştır. İkinci Üçlü Yönetim döneminde Octavian tarafından ele geçirilen adalar onun Brutus ve Cassius'a karşı yürüttüğü savaşı ürettikleri tahılla desteklemişlerdir. ^[1]

Korsika ve Sardinya aynı zamanda bir sürgün yeri olarak tanınmıştır. Nero tarafından bir komplo ile suçlanan C. Cassius Longinus bu adalara sürgüne gönderilmiştir. Tiberius döneminde pek çok Yahudi ve Hristiyanın bu adalara sürüldüğü söylenir^[1].

• [1]Chapot, Victor (2004). Roma Dünyası. Londra: Kegan Paul. 140–150. 
• [2]Bagnall, Nigel (1990). Pön Savaşları: Roma, Kartaca ve Akdeniz için mücadele. New York: St. Martin’s Press. 
• [3]Caven, Brian (1980). Pön Savaşları. New York: St. Martin’s Press. 

Antik Roma ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz.