Yesari Asım Arsoy

Yesari Asım Arısoy
26 Aralık 1933 tarihli Vakit gazetesinde Yesari Asım Bey.
Doğum	Mustafa Yesâri Âsım Arsoy 6 Ağustos 1896(1896-08-06) Drama, Yunanistan
Ölüm	18 Ocak 1992 (95 yaşında) İstanbul, Türkiye
Defin yeri	Karacaahmet Mezarlığı, Üsküdar, İstanbul
Müzikal kariyeri
Tarzlar	Klasik Türk müziği
Meslekler	Besteci · Söz yazarı · Yorumcu
Çalgılar	Bağlama Ud
Etkin yıllar	1930-1992

Mustafa Yesâri Âsım Arsoy (6 Ağustos 1896, Drama – 18 Ocak 1992, İstanbul), Cumhuriyet dönemi Klasik Türk müziği bestekârı, söz yazarı ve yorumcu.^[1]

Konya'dan göç edip Drama'ya yerleşen bir ailenin çocuğu olarak orada doğdu. Babası Bergofçalı Ömer Lütfi Efendi ve annesi Zübeyde Hanım'ın sekiz çocuğundan altıncısıdır. Ağabeylerinden Remzi Arsoy'un oğlu sinema oyuncusu Göksel Arsoy'dur. Babasının dedesi Şeyh Ömer Efendi sol eli ile yazan tanınmış bir hattat idi. Asım ve ablası da sol ellerini kullandıkları için Yesari (solak) adını aldılar. Yesari Asım orta öğrenimini tamamladıktan sonra aile İstanbul'a göç etmiş, 1917 yılında ise Adapazarı’na yerleşmiştir.

İlk müzik derslerini Adapazarı'nda aldı. Önce bağlama, sonra ud çalıştı; okuldaki hocalarından ve komşu müzisyenlerden eski eserleri öğrenerek kendini geliştirdi. Dindar babanın baskılarına rağmen hafız olmak istemedi, ancak zaman zaman camilerde ezan okudu.

1920'de Antalya'daki bir gemi acentesinde çalışmaya başlayarak iş hayatına atıldı, daha sonra İstanbul ve İzmit'te değişik işlerde çalıştı. İzmit'te yaşarken, Fehmi Tokay ve Zeki Arif Ataergin'den yardımlar gördü, müzik çevrelerine girerek çok sayıda müzisyenle tanışma ve çalışma fırsatı buldu.

1930'larda beste yapmaya başlayan Arsoy, güftelerini de genellikle kendi yazdı.

1954 yılında kısa süre İstanbul Radyosu’nda da çalışmaya başlayan bestecinin günümüze ulaşan eserleri, yaklaşık 250 adettir. 1992 yılında ölen bestekârın, unutulan ya da gün ışığına çıkmayan çok sayıda eserinin olduğu tahmin edilmektedir. Karacaahmet Mezarlığı'a defnedildi.

Not: Eserlerin güfteleri, aksi belirtilmedikçe Yesârî Asım Arsoy'a aittir.^[2]

• Hicaz makamı
  • Adalardan bir yar gelir bizlere
  • Sazlar çalınır Çamlıca'nın bahçelerinde
  • Yar saçların lüle lüle
• Hüzzâm makamı
  • Dün gece bir şûhun bezmine gittim
  • Kalbimi yıllarca sevdâya bağladım
  • Ömrüm seni sevmekle nihayet bulacaktır (Güftekâr: Fitnat Sağlık)
  • Sen olmasaydın eğer aşka inanmazdım
  • Ümitlerim hep kırıldı yârim artık gelmeyecek
  • Yar yolunu kolladım (Akasyalar açarken)
  • Yine kalbim coşar ağlar bu gece
  • Zamanla belki geçer bu aşk da hicran da (Güftekâr: Nâhit Hilmi Özeren)
• Nihâvend makamı
  • Sahilde o hoş buseleri aldığım akşam
• Rast makamı
  • Perişan saçların aşkımın ağıdır
• Sultanîyegâh makamı
  • Biz Heybeli'de her gece mehtaba çıkardık
  • Biz Çamlıca'nın üç gülüyüz
• Sûznak makamı
  • Ayrı düştüm sevgilimden dünyâ bana dar oldu
• Uşşâk makamı
  • Bir çapkın elinde oyuncak oldum
  • Bir ince fidansın eğilirsin bükülürsün (Güftekâr: Gıyas Akdeniz)
  • Bu yaz geçen günlerimiz hatırımdan çıkmasın
  • Menekşe gözler hülyalı

• 1991: Türkiye Cumhuriyeti Devlet Sanatçısı unvanı