Nothing Special   »   [go: up one dir, main page]
İçeriğe atla

The Good Place

Vikipedi, özgür ansiklopedi
The Good Place
FormatTelevizyon dizisi
TürKomedi
Fantezi
GeliştirenMichael Schur
BaşrolKristen Bell
William Jackson Harper
Jameela Jamil
D'Arcy Carden
Manny Jacinto
Ted Danson
BesteciDavid Schwartz
Ülke ABD
Diliİngilizce
Sezon sayısı4
Bölüm sayısı53
Yapım
Yönetici yapımcıMichael Schur
David Miner
Morgan Sackett
Drew Goddard
YapımcıDavid Hyman
Joe Mande
Megan Amram
KurgucuColin Patton
Matthew Barbato
Eric Kissack
Gösterim süresi22 dakika
Yapım şirketiFremulon
3 Arts Entertainment
Universal Television
Dağıtımcı firmaWarner Bros. Television Distribution
Yayın bilgileri
KanalNBC
Yayın tarihi19 Eylül 2016 - 30 Ocak 2020

The Good Place, NBC'de yayınlanan ABD fantastik komedi televizyon dizisi.[1]

Konusu

[değiştir | kaynağı değiştir]

Dizi, insanların öldükten sonra "İyi Yer"e veya "Kötü Yer"e gönderildiği bir ölüm-sonrası hayatı ele alıyor. Tüm insanlara, hayattaki davranışlarının ahlakî değerlendirmesine göre bir puan verilmekte ve yalnızca en yüksek puana sahip olanlar, Janet adlı yapay bir zeka tarafından yönetilen, her dileklerinin yerine getirilmesiyle sonsuz mutluluğun tadını çıkardıkları 'İyi Yer''e gönderilir. Yanlışlıkla buraya gönderilen ve burada kalmaya kararlı olan Eleanor Shellstrop (Kristen Bell), daha iyi bir insan olmaya çalışır.

Oyuncular

[değiştir | kaynağı değiştir]

Dizideki felsefi konular

[değiştir | kaynağı değiştir]

'The Good Place', ahlak felsefesi profesörü Chidi Anagonye'nin karakteri sayesinde birçok farklı ahlak felsefesi ve etik teorisine değinir. Dizide John Locke, Tim Scanlon, Peter Singer ve Derek Parfit'e atıfta bulunuluyor ve "Jonathan Dancy'nin ahlaki tikelcilik teorisinden Aristotelesçi erdem etiğine, kantçı deontolojiye ve ahlaki nihilizme kadar her şeyi kapsıyor."[2] UCLA felsefe profesörü Pamela Hieronymi ve Clemson felsefe profesörü Todd May dizinin danışmanlığını yapıyorlardı.[3][4] Her ikisi de son bölümde küçük rollerde yer aldı.[5]

The Good Place'in ana konusunda ilhamını Jean-Paul Sartre'ın Gizli Oturum (İngilizce: No Exit) oyunundaki "Cehennem başkalarıdır" deyiminden alır. Oyunda bir oda olarak temsil edilen Cehennem'de üç kişi sıkışıp kalırlar ve kendilerini oraya getiren günahları düşünürken birbirlerine psikolojik olarak işkence ederler.[2] "Cehennem diğer insanlardır" kavramı, "Cehennem diğer insanlardır çünkü siz, bir anlamda sonsuza kadar onların içinde hapsolmuşsunuz ve onların sizi algılamasına tabîsiniz" ifadesini yansıtmak için sıklıkla yanlış anlaşılan bir felsefi deyimdir.[6][7]

İkinci sezonun felsefesi en çok Aristoteles'inkiyle yakından ilişkilidir, dizinin yaratıcısı Michael Schur özellikle Aristoteles'in etik davranmaya yönelik "pratik yapmak mükemmelleştirir" tutumunu vurgulamaktadır. Chidi'nin anlaşılmaz 4.000 sayfalık etik incelemesi, "tüm etik teorilerin büyük bir birleşik teorisini önermeye" çalışan Parfitt'in 'On What Matters''ından esinlenmedir. Schur, uzunluğu nedeniyle kitabı ('On What Matters') okumayı bitiremedi.[8] Schur'a göre Tim Scanlon'nun What We Owe to Each Other "tüm gösterinin omurgasını oluşturuyor".[2] Kitap, sözleşmecilik (İngilizce: contractualism) fikrini öne sürer: Buradaki fikir, "ahlaki olarak hareket etmek, kimsenin makul bir şekilde reddedemeyeceği ilkelere uymaktır".[2] Dizi ve karakterler arasındaki ilişkiler, dört ana insan ile kendi toplumlarını oluşturan sözleşmecilik üzerine bir soruşturma görevi görür; Michael ve Janet karakterleri, daha yüksek güçlerin kurallarına ve ilkelerine aykırı olsa bile, kimsenin makul olarak reddedemeyeceği şekillerde hareket etmeleri gereken kendi toplumlarını oluşturuyorlar. Dizinin sözleşmeci teoriden büyük ölçüde etkilenen kapsayıcı tezi şudur: "ahlakın amacı ... İyi Yer ve buna karşılık gelen Kötü Yer'in organizatörlerinin ayrıntılı puan sisteminde olduğu gibi iyilik puanlarını biriktirmek değildir. Ahlakın amacı, birbirimize karşı görevlerimizi yerine getirmektir."[2]

Kaynakça

[değiştir | kaynağı değiştir]
  1. ^ O'Connell, Michael (15 Haziran 2016). "NBC Sets Fall Premiere Dates, Gives 'Good Place' a Choice Preview Slot". The Hollywood Reporter. 26 Ocak 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Ekim 2017. 
  2. ^ a b c d e Matthews, Dylan (26 Eylül 2019). "How The Good Place taught moral philosophy to its characters – and its creators". Vox (İngilizce). 6 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Aralık 2021. 
  3. ^ Wolf, Jessica (3 Ekim 2018). "How a UCLA philosophy professor helped construct 'The Good Place'". UCLA Newsroom (İngilizce). 31 Ocak 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Aralık 2021. 
  4. ^ May, Todd (8 Ocak 2020). "Forkin' Philosophy: Clemson professor and 'The Good Place' consultant Todd May shares his big ideas". Greenville News (İngilizce). Erişim tarihi: 8 Aralık 2021. 
  5. ^ VanDerWerff, Emily Todd (31 Ocak 2020). "The Good Place was groundbreaking TV. Did its finale measure up?". Vox. 1 Şubat 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Aralık 2021. 
  6. ^ Ambrosino, Brandon (17 Kasım 2014). "Hell is other people ... misquoting philosophers". Vox. 14 Kasım 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Aralık 2021. 
  7. ^ Mellor, Louisa (4 Ağustos 2018). "The 1944 Existentialist Play That Inspired The Good Place". Den of Geek. 13 Kasım 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Aralık 2021. 
  8. ^ Snierson, Dan (30 Ocak 2020). "The Good Bye: The Good Place creator Mike Schur looks back on four seasons of magic and morality". Entertainment Weekly. 31 Ocak 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Aralık 2021. 

Dış bağlantılar

[değiştir | kaynağı değiştir]
"https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=The_Good_Place&oldid=33855289" sayfasından alınmıştır