STS-7

STS-7 NASA'nın yedinci Uzay Mekiği görevi ve Uzay Mekiği Challenger'ın ikinci göreviydi. Görev sırasında Challenger yörüngeye birkaç uydu yerleştirdi. Mekik, 18 Haziran 1983'te Kennedy Uzay Merkezi'nden fırlatıldı ve 24 Haziran'da Edwards Hava Kuvvetleri Üssü' ne indi. STS-7, Amerika'nın ilk kadın astronotu olan Sally Ride'ı taşıdı.

Mürettebat


Mevki	Astronaut
Komutan	Robert L. Crippen İkinci uzay uçuşu
Pilot	Frederick H. Hauck Birinci uzay uçuşu
Görev Uzmanı 1	John M. Fabian Birinci uzay uçuşu
Görev Uzmanı 2	Sally K. Ride Birinci uzay uçuşu
Görev Uzmanı 3	Norman E. Thagard Birinci uzay uçuşu

Destek ekibi

John E. Blaha
Roy D. Bridges Jr. (CAPCOM tırmanışı)
Guy S. Gardner
Terry J. Hart
Jon A. McBride
Bryan D. O'Connor (CAPCOM girişi)

Mürettebat koltuğu atamaları


Koltuk ^[1]	Fırlatma	İniş	</img> </br> 1-4 arası koltuklar Uçuş Güvertesi'ndedir. Koltuklar 5-7, Orta Güvertede.
S1	Crippen	Crippen
S2	Hauck	Hauck
S3	Fabian	Fabian
S4	Ride	Ride
S5	Thagard	Thagard

Görev özeti

STS-7, 18 Haziran 1983'te, saat 7:33'te EDT zamanında kalkışla başladı. O zamana kadar tek bir uzay aracında (beş kişi) uçabilen en büyük ekip olan Amerikalı bir kadının (Sally K. Ride) ilk uzay uçuşu ve NASA'nın Grup 8 astronot sınıfı'nın üyelerini kapsayan ilk uçuştu. 1978'de Uzay Mekiği'ni uçurmak üzere seçildi. Başkan Ronald Reagan ayrıca en sevdiği Jelly Belly jöle fasulyesini astronotlarla birlikte göndererek onları uzaydaki ilk jöle fasulyeleri yaptı.

STS-7'nin mürettebatı arasında ikinci Mekik uçuşunu yapan komutan Robert L. Crippen; Frederick H. Hauck, pilot; ve Ride, John M. Fabian ve Norman Thagard, tüm görev uzmanları vardı. Thagard, uzay uçuşunun erken evresinde astronotların sıklıkla yaşadığı bir mide bulantısı nöbeti olan Uzay Uyum Sendromu ile ilgili tıbbi testler yaptı.

İki iletişim uyduları olan – Kanada için Telesat Anik C2 ve Endonezya için Palapa B1 – görevin ilk iki gününde başarıyla yörüngelerine yerleştirildi. Görev ayrıca Batı Alman havacılık firması Messerschmitt-Bolkov-Blohm tarafından inşa edilen ilk Shuttle Palet Uydu SPAS-1 'i de taşıdı. SPAS-1, yük bölmesinde çalışmak veya Uzaktan Manipülatör Sistemi (RMS) tarafından serbest uçan bir uydu olarak konuşlandırılmak üzere tasarlandığı için benzersizdi. Mikro yerçekiminde metal alaşımlarının oluşumunu, ısı borularının çalışmasını, uzaktan algılama gözlemleri için aletleri ve yük bölmesindeki çeşitli gazları tanımlamak için bir kütle spektrometresini incelemek için 10 deney yapıldı. RMS tarafından konuşlandırıldı ve çeşitli manevralar yaparak birkaç saat boyunca Challenger'ın yanında ve üzerinde uçtu, SPAS-1'e takılmış ABD tarafından sağlanan bir kamera yörünge aracının fotoğraflarını çekti. RMS daha sonra paleti tuttu ve yük bölmesine geri verdi.

STS-7 ayrıca çok çeşitli deneyler içeren yedi GAS bidonunun yanı sıra ABD-Batı Alman ortak bilimsel palet yükü OSTA-2 yükünü de taşıdı. Son olarak yörünge aracının K _u -BAND anteni İzleme ve Veri Röle Uydusu yoluyla ilk kez bir toprak terminaline veriyi aktarmayı yapabildi.

STS-7'nin Kennedy Uzay Merkezi'nin o zamanlar yeni olan Mekik İniş Tesisi'ne ilk Mekik inişini yapması planlanmıştı. Ancak, kabul edilemez hava koşulları Edwards AFB'deki Pist 15'te bir değişiklik yapmaya zorladı. İniş 24 Haziran 1983'te saat PDT 6:57'de gerçekleşti. Görev 6 gün, 2 saat, 23 dakika ve 59 saniye sürdü ve Dünyanın 97 yörüngesi boyunca yaklaşık 2.2'milyon mil'i kapsıyordu. Challenger, 29 Haziran'da KSC'ye geri döndürüldü.

Olaylar

18 Haziran 1983'te *Challenger'dan* atıldıktan sonra Harici Tank seri numarası 6. Ok, köpüğün koptuğu sol iki ayaklı rampadaki beyaz alanı gösterir.

STS-7, fırlatmada bilinen ilk Harici Tank bipod rampa köpük dökülme olayını yaşadı. Bu, neredeyse yirmi yıl sonra STS-107 sırasında Columbia'nın nihai kaybının temel nedeniydi.

Challenger yörüngedeyken pencerelerden biri uzay enkazı tarafından kritik olmayan bir şekilde hasar gördü.^[2]

Görev amblemi

Görev yamasının siyah alanındaki yedi beyaz yıldız ve mekiğin 7 şeklinde uzanan kolu, Uzay Taşımacılığı Sistemi'nin görev dizisindeki uçuşun sayısal tanımını gösterir. Sağ taraftaki beş kollu sembol, dört erkek/bir kadın mürettebatı gösterir.

Galeri

Challenger'ın ikinci fırlatılışı
Palapa B1'in yörüngesine yerleştirilmesi
Anik C2 yörüngesine yerleştirilmesi
Uzay enkazının etkisiyle oluşan penceredeki çukur
SPAS-1, RMS tarafından çekilen resim

Uyandırma çağrıları

NASA Gemini programı sırasında astronotlara müzik çalma geleneğini başlattı ve ilk olarak Apollo 15 sırasında bir uçuş ekibini uyandırmak için müzik kullandı. Her ses kaydı genellikle astronotların aileleri tarafından özel olarak seçilir ve genellikle mürettebatın bireysel bir üyesi için özel bir anlamı vardır veya günlük aktivitelerine uygulanabilir.^[3]

Uçuş Günü	Şarkı	Sanatçı/Besteci	için oynadı
2. gün	" Texas Üniversitesi Dövüş Şarkısı "	Teksas Üniversitesi bant	Bob Crippen
3 gün	" Tufts Tonia'nın Günü "	Tufts Üniversitesi Beelzebubs	Rick Hauck
4. Gün	" Gülümsediğinde "
5. Gün	" Washington Eyalet Üniversitesi Puma Dövüş Şarkısı "	Washington Eyalet Üniversitesi Bandosu	John Fabian
6. Gün	" Stanford İlahisi "	Leland Stanford Junior Üniversitesi Bando Takımı	sally binmek
7. Gün	" Florida Eyalet Üniversitesi Dövüş Şarkısı "	Florida Eyalet Üniversitesi Yürüyüş Şefleri.	norm Thagard

Ayrıca bakınız

İnsanlı uzay uçuşları listesi
Uzay Mekiği görev listesi

Şablon:Include-NASA

Dış bağlantılar

STS-7 görev özeti 3 Mart 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. . NASA.
STS-7 video özetleri 29 Kasım 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. . NSS.
Sally Ride ve STS-7 görev görüntüleri ile röportaj . Hareketli Görüntünün Teksas Arşivi.

Şablon:Space Shuttle Challenger Şablon:All U.S. Space Shuttle Missions Şablon:Orbital launches in 1983

Kaynakça

^ "STS-7". Spacefacts. 16 Temmuz 2002 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Şubat 2014.
^ "Orbital Debris Photo Gallery". NASA. 27 Mayıs 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Ağustos 2010.
^ Fries (25 Haziran 2007). "Chronology of Wakeup Calls" (PDF). NASA. 18 Haziran 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 13 Ağustos 2007.

[1] "STS-7". Spacefacts. 16 Temmuz 2002 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Şubat 2014.

[2] "Orbital Debris Photo Gallery". NASA. 27 Mayıs 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Ağustos 2010.

[chronology-3] Fries (25 Haziran 2007). "Chronology of Wakeup Calls" (PDF). NASA. 18 Haziran 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 13 Ağustos 2007.

[1]

[2]

[3]