can

IPA^(anahtar): /ˈd͡ʒan/

Heceleme: can

Osmanlı Türkçesi جان‎, Farsça جان‎.

can (belirtme hâli canı, çoğulu canlar)

1. (felsefe) insan ve hayvanlarda yaşamayı sağlayan ve ölümle vücuttan ayrılan madde dışı varlık, can kuşu, ruh

   Canı yok edecek olan yine kendisidir. - Nezahat Özcan

2. birey, ferd; kişi, şahıs

   Benimle beraber dört canız.-- - Falih Rıfkı Atay

3. canlı olma hâli

   eş anlamlıları: dirilik, güç

   Her şeyde bu mevsime mahsus bir can, bir dirilik kendini gösteriyordu. — M. Ş. Esendal

4. gönül

   Çirkin bana kurban, ben de güzele. Can sever güzeli, maldan ziyade. — Karacaoğlan

5. insan ve hayvanlarda yaşamayı sağlayan ve ölümle vücuttan ayrılan madde dışı varlık

   eş anlamlıları: can kuşu, ruh

   Canı yok edecek olan yine kendisidir. — N. Özcan

6. insanın hislerine taşıyan iç âlemi

   Çirkin bana kurban, ben de güzele
   Can sever güzeli, maldan ziyade

7. insanın kendi varlığı, özü

   Bir kedi yavrusunu kurtarmak için ipe sarılıp kuyuya iner, canımı tehlikeye koyardım. — R. N. Güntekin

8. sevgi ve yakınlık hissiyle kendisine bağlanılan

   Alphonse Daudet ilk gençliğimin can yazarlarından biri idi. — T. Buğra

9. (din, tarikat) Bektaşilik ve Mevlevîlikte tarikat kardeşi

   Şeyh çıkınca oradaki canlar da sırasıyla yürüyüp kapıya gelince dönüp baş kestikten sonra dışarı çıkarlar. — A. H. Çelebi

Azrail'e bir can borcu olmak, can acısı, can alıcı nokta, can atmak, can borcu, can borcunu ödemek, can ciğer, can ciğer kuzu sarması, can çabası, can damarı, can düşmanı, can evi, can gözdesi, can havli, can güvenliği, can korkusu, can kuşu, can simidi, can vermek, can yeleği, can yoldaşı, can kulağı ile dinlemek, can kuşu, can leğeni, can noktası, can pazarı, can sağlığı, can sıkıcı, can sıkıntısı, can sohbeti, can tahtası, canla başla çalışmak, daha iyisi can sağlığı, seninki can da benimki patlıcan mı?

canca, canken, canla, canlı, cansa, cansız, cansiperane, heyecan

can (karşılaştırma daha can, üstünlük en can)

1. çok içten, sevimli, sevilen, şirin

   Alphonse Daudet, ilk gençliğimin can yazarlarından biri idi. — T. Buğra

• Türk Dil Kurumuna göre "can" maddesi

• Adam adama yük değil, can gövdeye mülk değil
• Can boğazdan gelir
• Can bostanda bitmez
• Can candan şirindir
• Can canın yoldaşıdır
• Can ciğerden tatlı
• Can cümleden aziz
• Can cümleden azizdir
• Can çıkmayınca huy çıkmaz
• Canı acıyan eşek, atı geçer
• Canı kaymak isteyen, mandayı yanında taşır

Heceleme: can

Farsça جان‎

can

1. can

Heceleme: can

Farsça جان‎

can

1. can

Heceleme: can

can

1. (köpekgiller) köpek, it

Heceleme: can

geçmiş zaman: could, olumsuz: can not, cannot veya can't

1. bir şeyi yapabilmek, yapmaya gücü, yeteneği veya imkânı olmak

   They can run fast. — Hızlı koşabilirler.

   I could hear footsteps. — Ayak sesleri duyabiliyordum.

2. bir şeyi yapmaya hakkı veya yetkisi, izni olmak

   You can use the phone. — Telefonu kullanabilirsin(iz).

3. birisinden bir şey yapmasını isterken kullanılır: -bilir misin(iz)?

   Can you open the window? — Camı açabilir misin(iz)?

Heceleme: can

can

1. (köpekgiller) köpek, it

Heceleme: can

can

1. can

Heceleme: can

Farsça جان‎.

can e

1. can