tövbe

Osmanlı Türkçesi توبه‎, Arapça تَوْبَة‎ (tevbe, “tövbe”).

• IPA^(anahtar): /tøv.ˈbe/
• Heceleme: töv‧be

tövbe (belirtme hâli tövbeyi, çoğulu tövbeler), sahiplik şekli tövbe -si

1. (din) İşlediği bir günah veya suçtan pişman olarak bir daha yapmamaya karar verme.

• büyük tövbe, küçük tövbe, nasuh tövbesi

• Orospu tövbe tutmaz

• büyük sözüme tövbe, tövbe kapısı

• tövbe ayı, tövbe estağfurullah, tövbe etme, tövbe tövbe, tövbeler olsun, tövbeler tövbesi

• tövbece, tövbeci, tövbecik, tövbekâr, tövbeli, tövbesiz, tövbeyken, tövbeyle, tövbeyse

• Türk Dil Kurumuna göre "tövbe" maddesi

• Vikipedi'de tövbe