แก๊ง
ภาษาไทย
แก้ไขการออกเสียง
แก้ไข| การแบ่งพยางค์ {ไม่ตามอักขรวิธี; เสียงสระสั้น} | แก็๊ง | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | gɛ́ng |
| ราชบัณฑิตยสภา | kaeng | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /kɛŋ˦˥/(สัมผัส) | |
รากศัพท์ 1
แก้ไขยืมมาจากภาษาอังกฤษ gang
คำนาม
แก้ไขแก๊ง
- กลุ่มคนที่ตั้งเป็นก๊กเป็นเหล่า (มักใช้ในความหมายไม่ดี)
- แก๊งโจร
- แก๊งอันธพาล
- แก๊งมอเตอร์ไซค์
- กลุ่มคนที่ประพฤติตนไม่ดี
- ในซอยนี้มีแก๊งติดยา ฉันจึงไม่กล้าเดินเข้าไปคนเดียว
คำแปลภาษาอื่น
แก้ไขรากศัพท์ 2
แก้ไขเลียนเสียงธรรมชาติ
คำอุทาน
แก้ไขแก๊ง
อ้างอิง
แก้ไข- ราชบัณฑิตยสถาน. พจนานุกรมคำใหม่ เล่ม 1 ฉบับราชบัณฑิตยสถาน. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ : ธนาเพรส, 2553. หน้า 18.