เถา-ยฺเหวียน
นครเถา-ยฺเหวียน 桃園市[หมายเหตุ 1] เทอหึง | |
|---|---|
ตามเข็มนาฬิกาจากบน: ตึกระฟ้าเขตเถา-ยฺเหวียน, ท่าอากาศยานนานาชาติเถา-ยฺเหวียน, เขาลาลา, ท่าเรือประมงหย่งอาน, สถานีรถไฟความเร็วสูงเถา-ยฺเหวียน, สถาปัตยกรรมบาโรกในถนนเก่าต้าซี, อ่างเก็บน้ำฉือเหมิน | |
 ธง  โลโก้ | |
 | |
 | |
| พิกัด: 24°59′28.6″N 121°18′51.58″E / 24.991278°N 121.3143278°E | |
| ประเทศ |  สาธารณรัฐจีน (ไต้หวัน) |
| ศูนย์กลางการปกครอง | เขตเถา-ยฺเหวียน |
| เขต | |
| การปกครอง | |
| • องค์กร | |
| • นายก | เจิ้ง เหวินชั่น (พรรคประชาธิปไตยก้าวหน้า) |
| • รองนายก | ชิว ไท่ซาน[1] |
| พื้นที่[2][3] | |
| • นครปกครองโดยตรง | 1,220.95 ตร.กม. (471.41 ตร.ไมล์) |
| • เขตเมือง | 1,140 ตร.กม. (440 ตร.ไมล์) |
| อันดับพื้นที่ | อันดับที่ 14 จาก 22 |
| ประชากร (ตุลาคม 2019)[4] | |
| • นครปกครองโดยตรง | 2,245,059 คน |
| • อันดับ | อันดับที่ 5 จาก 22 |
| • ความหนาแน่น | 1,800 คน/ตร.กม. (4,800 คน/ตร.ไมล์) |
| • เขตเมือง[Note 1][5] | 8,535,000 คน |
| • ความหนาแน่นเขตเมือง | 7,500 คน/ตร.กม. (19,000 คน/ตร.ไมล์) |
| เขตเวลา | UTC+8 (เวลามาตรฐานชาติ) |
| รหัสไปรษณีย์ | 320-338 |
| รหัส ISO 3166 | TW-TAO |
| สัญลักษณ์ | |
| • นก | ขุนแผนไต้หวัน[6] (Urocissa caerulea) |
| • ดอกไม้ | ดอกท้อ |
| • ต้นไม้ | ต้นท้อ |
| เว็บไซต์ | www |
| |
| นครเถา-ยฺเหวียน | |||||||||||||||||||||||||||||||
| อักษรจีนตัวเต็ม | 桃園市 | ||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| อักษรจีนตัวย่อ | 桃园市 | ||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||
เถา-ยฺเหวียน (จีน: 桃園; พินอิน: Táoyuán) เป็นนครปกครองโดยตรง ตั้งอยู่ทางตะวันตกเฉียงเหนือของไต้หวัน ติดกับนครซินเป่ย์ (ไทเปใหม่), เทศมณฑลซินจู๋, และเทศมณฑลอี๋หลาน มีศูนย์กลางการปกครองอยู่ที่เขตเถา-ยฺเหวียน โดยเขตนี้กับเขตจงลี่ประกอบกันเป็นเขตมหานครขนาดใหญ่ เถา-ยฺเหวียนได้พัฒนาจากเมืองบริวารของเขตมหานครไทเป จนกลายเป็นเขตมหานครที่ใหญ่เป็นอันดับ 4 และนครที่มีประชากรมากเป็นอันดับ 5 ของประเทศ เนื่องจากการเดินทางไปยังนครไทเปนั้นมีความสะดวกรวดเร็ว ทำให้ในช่วงทศวรรษที่ผ่านมา เถา-ยฺเหวียนมีอัตราการเติบโตของประชากรมากที่สุดในบรรดาเมืองทุกเมืองในประเทศ[7]
"เถา-ยฺเหวียน" ในภาษาจีนหมายถึง "สวนลูกท้อ" เพราะบริเวณนี้เคยมีต้นท้อจำนวนมาก เมืองนี้เป็นที่ตั้งของนิคมอุตสาหกรรมและสำนักงานใหญ่ของบริษัทเทคโนโลยีหลายแห่ง และยังเป็นที่ตั้งของท่าอากาศยานนานาชาติไต้หวันเถา-ยฺเหวียน ซึ่งเป็นท่าอากาศยานที่ให้บริการในไทเป และพื้นที่อื่น ๆ ทางตอนเหนือของไต้หวัน
ประวัติศาสตร์
[แก้]ช่วงต้น
[แก้]ในสมัยโบราณ ที่ราบสูงเถา-ยฺเหวียนเป็นที่อยู่ของชาวอะบอริจินที่ราบไต้หวัน ในสมัยก่อนประวัติศาสตร์ ได้มีชาวเกอตากาลันตั้งรกรากอยู่ในพื้นที่ที่เรียกว่า หนานกั้น ในช่วงปีแรก ๆ ของการล่าอาณานิคมของดัตช์, การล่าอาณานิคมของสเปน, และเจิ้งเหอแห่งราชวงศ์หมิง ยังไม่มีการเพาะปลูกหรือกิจกรรมทางอุตสาหกรรมขนาดใหญ่ใด ๆ ในพื้นที่นี้ ต่อมาในสมัยราชวงศ์ชิง ได้มีผู้คนจำนวนมากจากมณฑลฝูเจี้ยนและมณฑลกวางตุ้ง เริ่มอพยพมาที่นี่เพื่อเพาะปลูก โดยเฉพาะต้นท้อ ซึ่งจะบานสะพรั่งเต็มที่ในฤดูใบไม้ผลิ ทำให้บรรยากาศรอบ ๆ สวยงามมากจนผู้คนตั้งชื่อบริเวณนี้ว่า Toahong [เทออ๊าหึง] (จีน: 桃仔園; พินอิน: Táozǐyuán; เป่อ่วยยี: Thô-á-hn̂g; แปลตรงตัว: "สวนลูกท้อ")
จักรวรรดิญี่ปุ่น
[แก้]
ในเดือนพฤศจิกายน ค.ศ. 1901 ในสมัยการปกครองของญี่ปุ่น มีการจัดตั้งสำนักงานการปกครองท้องถิ่นขึ้น ชื่อว่า โทชิเอ็งโจ (ญี่ปุ่น: 桃仔園廳; โรมาจิ: Toshien Chō) และเปลี่ยนชื่อเป็น โทเอ็งโจ (ญี่ปุ่น: 桃園廳; โรมาจิ: Tōen Chō) ใน ค.ศ. 1905 ต่อมาใน ค.ศ. 1920 พื้นที่ โทเอ็ง ได้ถูกรวมเข้าเป็นส่วนหนึ่งของจังหวัดชินจิกุ
ในสมัยของญี่ปุ่น จากนโยบายการอพยพ ทำให้เถา-ยฺเหวียนพัฒนาเป็นเมืองที่มีหลายวัฒนธรรม
สาธารณรัฐจีน
[แก้]หลังญี่ปุ่นยกไต้หวันคืนแก่สาธารณรัฐจีนในวันที่ 25 ตุลาคม ค.ศ. 1945 พื้นที่ปัจจุบันของนครเถา-ยฺเหวียนในตอนนั้นอยู่ภายใต้การปกครองของเทศมณฑลซินจู๋ ต่อมาใน ค.ศ. 1950 ได้มีการก่อตั้งเทศมณฑลเถา-ยฺเหวียนขึ้น โดยแยกออกมาจากเทศมณฑลซินจู๋ ในวันที่ 21 เมษายน ค.ศ. 1971 นครเถา-ยฺเหวียนได้รับการแต่งตั้งให้เป็นศูนย์กลางการปกครองของเทศมณฑลเถา-ยฺเหวียน ในตอนนั้น เทศมณฑลเถา-ยฺเหวียนแบ่งการปกครองออกเป็น 6 นคร, 1 เมือง และ 6 ตำบล
ในเดือนมิถุนายน ค.ศ. 2009 สภาบริหารได้อนุมัติแผนการยกสถานะเถา-ยฺเหวียนจากเทศมณฑลไปเป็นนครภายใต้การปกครองโดยตรงของรัฐบาลกลาง[8] และในวันที่ 25 ธันวาคม ค.ศ. 2014 เทศมณฑลเถา-ยฺเหวียนก็ได้ยกระดับไปเป็นนครปกครองโดยตรงเถา-ยฺเหวียน (桃園市)
ภูมิศาสตร์
[แก้]เถา-ยฺเหวียนตั้งอยู่ทางตะวันตกเฉียงใต้ของไทเปประมาณ 40 กิโลเมตร (25 ไมล์) และกินพื้นที่ 1,220 ตารางกิโลเมตร (470 ตารางไมล์) ประกอบด้วยที่ราบลุ่ม ภูเขาและที่ราบสูงที่เชื่อมต่อถึงกัน รูปร่างของนครเถา-ยฺเหวียนค่อนข้างยาวและแคบ จากทิศตะวันออกเฉียงใต้ลาดลงไปยังทิศตะวันตกเฉียงเหนือ โดยทางตะวันออกเฉียงใต้มีเทือกเขาเสฺว่ชาน (雪山山脈) และปลายสุดเป็นชายฝั่งติดกับช่องแคบไต้หวัน
ในบริเวณที่ราบสูงเถา-ยฺเหวียนมีบ่อชลประทานจำนวนมาก ซึ่งทำให้เถา-ยฺเหวียนมีชื่อเล่นว่า "เมืองหนึ่งพันบ่อ" (千塘之鄉)[9]
ภูมิอากาศ
[แก้]| ข้อมูลภูมิอากาศของไทเป (ค.ศ. 1981-2010) | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| เดือน | ม.ค. | ก.พ. | มี.ค. | เม.ย. | พ.ค. | มิ.ย. | ก.ค. | ส.ค. | ก.ย. | ต.ค. | พ.ย. | ธ.ค. | ทั้งปี |
| อุณหภูมิสูงสุดเฉลี่ย °C (°F) | 19.1 (66.4) |
19.6 (67.3) |
22.1 (71.8) |
25.7 (78.3) |
29.2 (84.6) |
32.0 (89.6) |
34.3 (93.7) |
33.8 (92.8) |
31.1 (88) |
27.5 (81.5) |
24.2 (75.6) |
20.7 (69.3) |
26.6 (79.9) |
| อุณหภูมิเฉลี่ยแต่ละวัน °C (°F) | 16.1 (61) |
16.5 (61.7) |
18.5 (65.3) |
21.9 (71.4) |
25.2 (77.4) |
27.7 (81.9) |
29.6 (85.3) |
29.2 (84.6) |
27.4 (81.3) |
24.5 (76.1) |
21.5 (70.7) |
17.9 (64.2) |
23 (73.4) |
| อุณหภูมิต่ำสุดเฉลี่ย °C (°F) | 13.9 (57) |
14.2 (57.6) |
15.8 (60.4) |
19 (66) |
22.3 (72.1) |
24.6 (76.3) |
26.3 (79.3) |
26.1 (79) |
24.8 (76.6) |
22.3 (72.1) |
19.3 (66.7) |
15.6 (60.1) |
20.4 (68.7) |
| ปริมาณฝน มม (นิ้ว) | 83.2 (3.276) |
170.3 (6.705) |
180.4 (7.102) |
177.8 (7) |
234.5 (9.232) |
325.9 (12.831) |
245.1 (9.65) |
322.1 (12.681) |
360.5 (14.193) |
148.9 (5.862) |
83.1 (3.272) |
73.3 (2.886) |
2,405.1 (94.689) |
| ความชื้นร้อยละ | 78.5 | 80.6 | 79.5 | 77.8 | 76.6 | 77.3 | 73 | 74.1 | 75.8 | 75.3 | 75.4 | 75.4 | 76.61 |
| วันที่มีฝนตกโดยเฉลี่ย (≥ 0.1) | 14.1 | 14.6 | 15.5 | 14.9 | 14.8 | 15.5 | 12.3 | 14 | 13.8 | 11.9 | 12.4 | 11.7 | 165.5 |
| จำนวนชั่วโมงที่มีแดด | 80.6 | 71.3 | 89.6 | 92.6 | 113.7 | 121.7 | 179 | 188.9 | 153.7 | 124 | 99.4 | 90.7 | 1,405.2 |
| แหล่งที่มา: Central Weather Bureau[10] | |||||||||||||
ประชากร
[แก้]| ปี | ประชากร | ±% |
|---|---|---|
| 1985 | 1,211,249 | — |
| 1990 | 1,355,175 | +11.9% |
| 1995 | 1,524,127 | +12.5% |
| 2000 | 1,732,617 | +13.7% |
| 2005 | 1,911,161 | +10.3% |
| 2010 | 2,002,060 | +4.8% |
| 2015 | 2,105,780 | +5.2% |
| 2020 | 2,252,835 | +7.0% |
| ข้อมูล:"ประชากรแบ่งตามนครและเทศมณฑลในไต้หวัน". สำมะโนประชากรกระทรวงมหาดไทยไต้หวัน. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2017-12-16. สืบค้นเมื่อ 2021-11-03. | ||
| ปี | 1981 | 1982 | 1983 | 1984 | 1985 | 1986 | 1987 | 1988 | 1989 | 1990 |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ประชากร | 1,093,621 | 1,129,576 | 1,160,709 | 1,189,752 | 1,211,249 | 1,232,209 | 1,259,503 | 1,288,626 | 1,320,359 | 1,355,175 |
| ปี | 1991 | 1992 | 1993 | 1994 | 1995 | 1996 | 1997 | 1998 | 1999 | 2000 |
| ประชากร | 1,385,165 | 1,415,546 | 1,448,186 | 1,483,955 | 1,524,127 | 1,570,456 | 1,614,471 | 1,650,984 | 1,691,292 | 1,732,617 |
| ปี | 2001 | 2002 | 2003 | 2004 | 2005 | 2006 | 2007 | 2008 | 2009 | 2010 |
| ประชากร | 1,762,963 | 1,792,603 | 1,822,075 | 1,853,029 | 1,880,316 | 1,911,161 | 1,934,968 | 1,958,686 | 1,978,782 | 2,002,060 |
| ปี | 2011 | 2012 | 2013 | 2014 | 2015 | 2016 | 2017 | 2018 | 2019 | 2020 |
| ประชากร | 2,013,305 | 2,030,161 | 2,044,023 | 2,058,328 | 2,105,780 | 2,147,763 | 2,188,017 | 2,220,872 | 2,249,037 | 2,245,162 |
หมายเหตุ
[แก้]คำในภาษาแม่
[แก้]- ↑
- อักษรจีนตัวเต็ม: 桃園市
- พินอินภาษาจีนกลาง: Táoyuán Shì
- ภาษาฮกเกี้ยน: Thô-hn̂g Tshī
- ภาษาแคะถิ่นซื่อเซี่ยน: Tǒ-iěn Sii
- ภาษาแคะถิ่นไห่ลู่: To-rhan Shi+
อ้างอิง
[แก้]- ↑ "Archived copy". เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 8 November 2016. สืบค้นเมื่อ 21 January 2015.
{{cite web}}: CS1 maint: archived copy as title (ลิงก์) - ↑ 《中華民國統計資訊網》縣市重要統計指標查詢系統網 (ภาษาจีน). เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 12 June 2016. สืบค้นเมื่อ 13 June 2016.
- ↑ "Demographia World Urban Areas PDF (April 2016)" (PDF). Demographia. เก็บ (PDF)จากแหล่งเดิมเมื่อ 3 May 2018. สืบค้นเมื่อ 13 June 2016.
- ↑ 人口統計-桃園市政府民政局. cab.tycg.gov.tw (ภาษาจีน). 7 March 2014. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 25 July 2016. สืบค้นเมื่อ 6 June 2016.
- ↑ "Demographia World Urban Areas PDF" (PDF). Demographia. เก็บ (PDF)จากแหล่งเดิมเมื่อ 3 May 2018. สืบค้นเมื่อ 30 November 2019.
- ↑ "ขุนแผนไต้หวัน". ศิลปวัฒนธรรม. สืบค้นเมื่อ 30 ตุลาคม 2564.
{{cite web}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน:|accessdate=(help) - ↑ Yu Hsiang, Frances Huang (23 January 2021). "Taoyuan sees largest population growth among 6 municipalities in 2020". Focus Taiwan. สืบค้นเมื่อ 17 March 2021.
- ↑ "Rezoning Taiwan". Taiwan Today. 1 February 2011. สืบค้นเมื่อ 9 December 2020.
- ↑ 農田水利入口網. coa.gov.tw. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 5 January 2014. สืบค้นเมื่อ 29 May 2012.
- ↑ "Climate". Central Weather Bureau. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 12 June 2017. สืบค้นเมื่อ 27 December 2014.
แหล่งข้อมูลอื่น
[แก้]วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อเกี่ยวกับ Taoyuan City
คู่มือการท่องเที่ยว เถา-ยฺเหวียน จากวิกิท่องเที่ยว (ในภาษาอังกฤษ)
- เว็บไซต์ทางการ
(ในภาษาอังกฤษ)
ดูข้อมูลทางภูมิศาสตร์ที่เกี่ยวข้องกับ เถา-ยฺเหวียน ที่โอเพินสตรีตแมป
| นานาชาติ | |
|---|---|
| ประจำชาติ | |
| ภูมิศาสตร์ | |
 | บทความประเทศ ดินแดน หรือเขตการปกครองนี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล |