ละ

ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ລະ (ละ), ภาษาคำเมือง ᩃ (ล); เทียบภาษาเขมร លះ (ละ) หรือ ស្រឡះ (สฺรฬะ), ภาษามอญ ဗၠး (พฺลห์)

ละ (คำอาการนาม การละ)

1. แยกตัวไปให้พ้นจากสิ่งที่เกี่ยวข้องอยู่

   ละถิ่นฐาน

   ละสังขาร

2. ทิ้ง, ปล่อย, วาง, เลิก

   ละพยศ

3. เว้นว่างคำหรือข้อความโดยใช้ เครื่องหมาย ฯ หรือ ฯลฯ หรือเขียนว่างเป็น จุด ๆ ดังนี้ ... หรือเว้นว่างไว้โดยใช้เครื่องหมาย รูป -"แสดงว่าคำหรือข้อความดังกล่าวซ้ำกับ บรรทัดบน.

ร่วมเชื้อสายกับภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง lah (ละ, เลอะ, “ละ”)

ละ

1. คำประกอบคำนามให้รู้ว่าเป็น หน่วยหนึ่ง ๆ หรือส่วนหนึ่ง ๆ ในจำนวนรวม ซึ่งกำหนดเป็นราย ๆ ไป

   กลุ่มละ 3 คน

   โบนัสปีละ 2 เดือน

กร่อนมาจาก แล้ว

ละ

1. คำประกอบกริยาเพื่อเน้น ความให้มีน้ำหนักหรือเพื่อบอกความแน่นอน

   จบละ

   เลิกละ

2. คำใช้ประกอบหน้าคำ ก็ ให้เป็น ละก็ เพื่อเน้นความให้กระชับขึ้น

   ผู้หญิง ละก็ขี้งอนทุกคน