ต้น

สืบทอดจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *tonꟲ²; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨲᩫ᩠᩶ᨶ (ต็้น), ภาษาเขิน ᨲᩫ᩠᩶ᨶ (ต็้น), ภาษาลาว ຕົ້ນ (ต็้น), ภาษาไทลื้อ ᦎᦳᧃᧉ (ตุ้น), ภาษาไทใหญ่ တူၼ်ႈ (ตู้น), ภาษาไทใต้คง ᥖᥨᥢᥲ (โต้น), ภาษาพ่าเก တုꩫ် (ตุน์), ภาษาอาหม 𑜄𑜤𑜃𑜫 (ตุน์)

ต้น

1. ลำของต้นไม้, เป็นชื่อรวมทั่วไปของต้นไม้และพืชผักต่าง ๆ (คำลักษณนาม ต้น)

   ต้นมะขาม

   ต้นสัก

   ต้นหญ้า

   ต้นผักชี

   ต้นข้าว

2. เรียกผู้ที่นับกันว่าเป็นผู้เริ่มต้นวงศ์สกุลว่า ต้นวงศ์ ต้นสกุล
3. เบื้องต้นของสิ่งที่มีลักษณะกลมยาว

   ต้นขา

   ต้นแขน

4. ตอนแรก ๆ

   ต้นสัปดาห์

   ต้นเดือน

   ต้นปี

5. ใช้ประกอบหน้าคำอื่นแปลว่า ผู้ที่ได้รับความไว้วางใจให้มีหน้าที่รักษาสิ่งของหรือทำกิจการประจำ

   ต้นกุญแจ

   ต้นห้อง

6. ชื่อเพลงไทยจำพวกหนึ่งมีชื่อขึ้นต้นด้วยคำว่า ต้น

   ต้นเพลงฉิ่ง

   ต้นเพลงยาว

   ต้นเพลงรำ

   (ดึกดำบรรพ์)

ต้น

1. ใช้กับต้นไม้หรือเสา

   มะม่วงต้นหนึ่ง

   ผักชี 2 ต้น

ต้น

1. แรก

   หน้าต้น

2. แรกเริ่ม

   แต่ต้น

3. เนื่องในพระเจ้าแผ่นดิน

   ประพาสต้น

   กฐินต้น

   ช้างต้น

   ม้าต้น

ต้น

1. อีกรูปหนึ่งของ ᨲᩫ᩠᩶ᨶ (ต็้น)

ต้น

1. คำนำหน้าชื่อพระภิกษุสามัญ