Altria Pendragon

Lady Altria Pendragon was een vroegmiddeleeuwse koningin van Engeland en Wales over wie vele indrukwekkende legenden verteld worden. Omdat haar rol als legeraanvoerster en daadkrachtige vorstin niet te rijmen viel met de opvattingen over sekserollen in zowel haar eigen tijd als latere tijden is Altria in Keltische legenden dikwijls als man gepresenteerd en werd haar naam verbasterd tot Arthur. In de middeleeuwse hoofse literatuur werd over deze vervalsing nog eens een patriarchaal sausje gegooid waardoor de verhalen over ~~Arthur~~ Altria nagenoeg alle historiciteit verloren. Een gevolg hiervan was dat men eeuwenlang geloofd heeft dat de Arthurlegende op fictie berustte en slechts een mythe zou zijn. Gelukkig hebben feministische historici recentelijk dit misverstand uit de wereld geholpen door de geschiedvervalsing waarvan Altria het slachtoffer is geworden aan te tonen.

Een moderne impressie van Altria Pendragon

“Een vrouw naar mijn hart.”
~ Sir Lancelot over Altria Pendragon

“Mijn grote voorbeeld.”
~ Karel de Grote over Altria Pendragon

“Foei Kareltje! Welke Homo spiegelt zich nou weer aan een dame?”
~ Alcuinus van York niet lang voordat hij de conclusie trok dat het tijd werd om de legende van Altria te herschrijven

JeugdBewerken

Altria was dolgelukkig met het harnas dat zij van Merlijn cadeau kreeg.

Altria Pendragon werd geboren op 8 maart in het jaar des Heeres 508 als bastaarddochter van een minnares van koning Serwyl van Deuheubart. Omdat er aan het hof van Deuheubart geen plaats was voor bastaardkinderen en zeker niet voor meisjes werd de op dit punt overigens nog naamloze Altria zo snel mogelijk verkocht aan een mensenhandelaar. Deze mensenhandelaar ruilde Altria vervolgens met een uitvinder-tovenaar genaamd Merlijn, voor enkele flessen smakelijke mede.^[1] Merlijn kocht Altria ^[2] omdat zijn helderziende krachten hem ingaven dat zij de capaciteiten had om grootse daden de verrichten. Merlijn probeerde Altria daarom op te voeden tot een bekwame heks. Altria bleek echter geen aanleg te hebben voor tovenarij. Zij was veel meer geboeid door alles dat met zwaarden, bijlen en harnassen te maken had. Deze belangstelling ging zo ver dat Altria iedere keer als een ridder het pad van haar en Merlijn kruiste verheerlijkt naar de edele strijder zat te kijken waar de meeste jonge meisjes bang ineen zouden duiken.^[3] Merlijn zag Altria's belangstelling, kon deze waarderen, en besloot Altria een mogelijkheid te geven om werk van haar passie te maken. Hij deed Altria een magisch harnas dat met Altria's lijf mee zou groeien en een bijl cadeau. Dit was een van de gelukkigste momenten uit het leven van de tovenaarsleerlinge. Altria gebruikte haar wapentuig om zwijnen, zigeuners en andere wezens die het in hun hoofd haalden om zich op Merlijn's toverkruidentuin te begeven. Zo maakte Altria zich spelenderwijs bekwaam in de vechtkunst.

Het Magische ZwaardBewerken

In het jaar des Heeren 526 kregen Merlijn en Altria op de markt van Penarth te horen dat de Frankische koning Clovis een invasie van Wales en Engeland aan het voorbereiden was met als doel het onderwerpen en kerstenen van deze gebieden. Engeland en Wales waren veel te verdeeld om een dergelijke invasie af te slaan en liepen dus groot gevaar. In de hoop om deze gebieden Heidens te houden beloofde Wodan, de heidense god van de oorlog^[4] de heerschappij over beide koninkrijken aan wie een magisch zwaard uit een door hem geplaatst aambeeld in Londen zou trekken. Toen Altria dit nieuws hoorde begon zij zich meteen klaar te maken om naar Londen af te reizen. Zij zag deze toezegging van Wodan als een kans als op avontuur en vond bovendien dat zij als dochter van een koning recht had op een vorstelijke titel. Merlijn vond het moeilijk om afscheid te nemen van zijn adoptiefdochter, maar realiseerde zich dat Altria inmiddels een jongvolwassen vrouw was die zelf mocht bepalen wat zij met haar leven zou doen. Altria bedankte Merlijn voor alles dat zij aan hem te danken had en vertrok na een emotioneel afscheid richting Londen. Altria betaalde haar reis naar Londen uit de winsten die zij maakte door te gokken met een door Merlijn betoverde dobbelsteen en de inhoud van portemonnees van kerels die haar probeerden te verkrachten.^[5] Eenmaal in Londen aangekomen sloot Altria in typisch Britse stijl achteraan de rij van eerzoekers om een gooi naar het koninginschap te doen. Ze moest uren wachten en tegen de tijd dat Altria na honderden mislukkelingen aan de beurt kwam was het plein waarop het aanbeeld stond op Altria en elf ridders die achter haar stonden na verlaten. Tot de verbazing van een ieder trok Altria het zwaard van Wodan met gemak uit het aambeeld. Vlak nadat Altria dit presteerde kwam zij in contact met Wodan, die haar per direct het koninginschap over Engeland en Wales verleende, alsmede de nieuwe, speciaal voor Altria in het leven geroepen militaire titel Pendragon. Bovendien kreeg Altria het kasteel Camelot cadeau, dit zou voortaan haar thuisbasis zijn. Daarnaast werden alle edelen in Engeland en Wales bij de gratie van Wodan tot vazallen van Altria verklaard. Na deze toezeggingen verkeerde Altria in een feeststemming en nam zij de elf op het plein aanwezige ridders mee naar de laatste taveerne in de stad die nog open was, waar het gezelschap aan een ronde tafel de kroning van Altria vierde door meters bier naar binnen te gieten. Die avond belandde Altria in het bed van sir Gulliver, de ridder die zich zou ontwikkelen tot Altria's trouwste vazal met wie zij tot haar dood een intieme relatie zou hebben.

De Avonturen van AltriaBewerken

Weerstand Tegen Altria's KoninginschapBewerken

Enkele valse edelen in Altria's koninkrijk erkenden haar gezag niet vanwege haar sekse.

Nadat Altria de volgende ochtend uitgekaterd was trok zij zich terug naar Camelot en benoemde zij de elf ridders met wie zij de afgelopen nacht had doorgebracht tot haar generaals. Samen met deze elf ridders zou Altria voortaan deel uitmaken het genootschap De Ridders van de Ronde Tafel'.^[6] Altria's omgang met dit riddergenootschap was zeer onpatriarchaal. De ridders vergaderden ook daadwerkelijk aan een ronde tafel, die gelijkheid zou symboliseren. Ook hield Altria er niet van om koningin genoemd te worden, liever werd zij aangesproken met de titel Lady Altria, die haar op gelijke voet met de andere ridders van de ronde tafel plaatste. In de praktijk kreeg Altria vanwege de eerbied die de ridders van de ronde tafel voor haar door Wodan gegeven gezag hadden echter nooit te maken met tegenspraak.

Helaas vond niet iedereen in Altria's koninkrijk haar gezag even vanzelfsprekend. Binnen een maand na Altria's kroning werd kasteel Camelot belegerd door troepen van Edelen die het verdomden om een vrouw te dienen. De ridders van de ronde tafel kozen ervoor om strijd te leveren en wisten met de hulp van Wodan de belegeraars uit te schakelen. Door haar autoriteit zo al strijdende te laten gelden wist Altria het vertrouwen van de meeste edelen in haar rijk te verdienen. Een enkele opstandeling was echter nog steeds niet overtuigd. Zijn naam was Oliver Cromwell, een aan lager wal geraakte edelman die een boerenopstand tegen Altria had ontketend in de hoop op het verwerven van een eigen machtspositie. Cromwell's basis lag in het Noorden van Engeland, dat volledig in handen was van opstandige boeren. Altria trok samen met haar elf edele ridders en een uit een paar duizend strijders bestaand leger naar het noorden om de hordes met hooivorken bewapende tandeloze plebejers te lijf te gaan. Ergens in het merengebied kwam het tot een veldslag die veel zwaarder uitviel dan verwacht. Cromwell werd over de kling gejaagd en de opstand werd neergeslagen, maar Altria's leger raakte uitgedund en tot overmaat van ramp was het zwaard dat zij uit het aambeeld had getrokken in de strijd gebroken. Altria smeekte Wodan om een nieuw zwaard, Wodan antwoordde met een vage opmerking dat Altria maar eens in het dichtstbijzijnde meer moest gaan zwemmen. Altria gehoorzaamde haar god en ontmoette in het water een geheimzinnige dame van het meer die haar een nieuw zwaard genaamd Excalibur gaf. ^[7]

De Inval van ClovisBewerken

Nog voor de ridders van de ronde tafel konden herstellen van deze veldslag werden zij opgeschrikt door het nieuws dat de Franken in aantocht waren en Clovis officieel de oorlog verklaard had naar Engels en Wales. Het leger haastte zich richting het Zuiden om zich bij de daar reeds aanwezige troepen te voegen en de Franken weerstand te bieden. Deze tocht naar het Zuiden werd gecompliceerd door onfortuinlijke ontmoetingen met draken, kannibalen en andere duivelse wezens. Een van de ridders van de ronde tafel, sir Gawain, sneuvelde zelfs in een gevecht met een laffe terasque die het kamp van Altria’s leger ’s nachts aanviel. Hierdoor kwamen het leger gehavend in het Zuiden van Engeland aan. Het vooruitzicht op de komende strijd met de Franken was niet voorspoedig. Toch wist Altria het moreel van haar soldaten hoog te houden door geen moment kwetsbaarheid te tonen en herhaaldelijk te wijzen op het feit dat Wodan aan hun kant stond. Dit is met de geruchten die over de Franken verteld werden een behoorlijke prestatie te noemen. De Franken zouden overal waar zij kwamen heidense heiligdommen vernietigen en alle Engelsen die zij tegen kwamen. De troepen van Clovis schaamden zich niet voor het uitvoeren van massaslachtingen en -verkrachtingen. Altria wilde het leed van haar volk beperken en koos zo snel mogelijk voor een confrontatie met de Franken. Deze vond plaats in de omgeving van Hastings. De troepen van Altria waren in de minderheid en leden zware verliezen in de strijd, toch wisten zij de slag bij Hastings dankzij het bekwame bevelhebberschap van hun aanvoerster en wat hulp van Wodan te winnen. Altria raakte in de strijd dodelijk gewond, haar laatste wens was dat Excalibur teruggegeven zou worden aan de dame van het meer. De eerste en enige Pendragon stierf voldaan omdat zij wist dat zij haar land had kunnen beschermen tegen de Franken. Het rijk van Altria desintegreerde echter snel en de volgende eeuwen zou Engeland echter wel christelijk worden. Toch werden er vele mooie verhalen over Altria verteld die later door de benedictijnen op papier gezet zouden worden

VermannelijkingBewerken

De stichtelijke Alcuinus moest niets hebben van Karels bewondering voor Altria.

De legendes over Altria vielen nagenoeg overal waar zij voorgelezen werden in de smaak bij de toehoorders. Zo ook aan het Karolingische hof.^[8] Met name Karel de Grote zelf was in zijn jonge jaren gek op Altria. Deze liefhebberij nam obsessieve vormen aan. Kareltje kon zijn mond maar niet houden over hoe geweldig hij Altria wel niet vond en hoe graag hij net zoals zij wilde zijn. Dit baarde Karels opvoeder Alcuinus van York grote zorgen. Karel was volgens hem gepredestineerd om een zeer machtig vorst te worden die de Saksen met grof geweld onder het gezag van de kerk zou moeten brengen. De patriarchaal denkende Alcuinus vond dat een prins met een dergelijke belofte zich niet aan een vrouw diende te spiegelen, want vrouwen waren volgens hem zwak en bovendien ongeschikt voor bestuurlijke functies. Toen Alcuinus zijn bezwaren tegen Karel's bewondering voor Altria duidelijk maakte gaf Karel het antwoord dat hij deze bezwaren onzinnig vond omdat Altria's verhaal wel bewees dat vrouwen wel degelijk bekwaam kunnen zijn in de politiek en oorlogvoering. Alcuinus schrok zich rot van hoe ver Karel zijn tijd vooruit was en vond het tijd voor drastische maatregelen.

Alcuinus beveelde iedere monnik in zijn rijk die ook maar een beetje kon lezen om bestaande teksten waarin de legende van Altria behandeld werd te vernietigen. Zelf begon hij met het schrijven van een eigen versie van Altria's verhaal. De meest ingrijpende wijziging die hij aanbracht was dat van Altria een man werd gemaakt en zij voortaan Arthur werd genoemd. Deze Arthur was in tegenstelling tot de historische Altria geen bastaardkind maar een legitiem kind van ene koning Uther en ene koningin Igraine, door wie hij in een stabiele thuissituatie grootgebracht werd. Van Gulliver werd een vrouw genaamd Guinevere gemaakt. Guinevere was geen ridder maar een tamelijk saaie en karakterloze prinses die alleen maar thuis kon zitten. Clovis werd uit het verhaal geknipt om plaats te maken voor de Saksen, het volk dat Alcuin aan het gezag van het Karolingische Rijk wenste te onderwerpen. Deze Saksen waren uiteraard niet christelijk meer, maar nog veel heidenser dan Arthur zelf. Merlijn was nog steeds Arthur's opvoeder, maar dan wel in dienst van koning Uther. De Merlijn in deze versie van de Arthurlegende is praktisch een spiegelbeeld van Alcuinus zelf.

Deze streek van Alcuinus was zeer succesvol. De verhalen over de vrouwelijke Altria raakten al snel in de vergetelheid. De nieuwe, patriarchale versie van de legende viel bij een groot publiek in de smaak en zou meer dan een millennium na de dood van Alcuinus bekend zijn bij literatuurliefhebbers uit iedere uithoek van onze planeet. Karel zelf moest overigens niets hebben van deze gefabriceerde Arthurlegende en ging zich bezig houden met andere dingen. Er zijn historici die menen dat Karel zijn fascinatie voor Altria nooit kwijtgeraakt is en later met een heidense militaire vrouw trouwde omdat hij in haar iets herkende van de Altria die hij zo bewonderde.

GerechtigheidBewerken

Zoals het begin van deze tekst al deed vermoeden is recentelijk aan het licht gekomen dat de Arthurlegende zoals deze eeuwenlang verteld is op een geschiedvervalsing berust. De in Nijmegen afgestudeerde doctor in de middeleeuwse gendergeschiedenis Milly Tant vond in een verwaarloosd archief een brief van Alcuinus waarin hij aan buitenlandse collega's uitlegt wat er allemaal moest veranderen aan de legende van de zogenaamde Arthur. Hieruit maakte zij op hoe de oorspronkelijke legende van Altria eruitgezien moet hebben. Omdat men feministes in de academische wereld nou eenmaal niet tegenspreekt twijfelde geen enkel historicus aan de plausibiliteit van de vindingen van dr. Tant en was de grootste geschiedvervalsing sinds het maken van Julius Christus en Julius Caesar tot twee verschillende personen rechtgezet. Geen enkele mediëvist kan echter iets veranderen aan het feit dat vrouwen dankzij de propaganda een slordige 1200 jaar in Altria een inspirerend rolmodel hebben moeten missen. De vrouwenbeweging heeft inmiddels een actie op touw gezet om hiervoor herstelbetalingen te krijgen van de order der benedictijnen (tot wie Alcuinus behoorde). Deze actie wil helaas niet vlotten omdat paus Benedictus XVI zijn naamgenoten een hand boven het hoofd houdt.

Zie OokBewerken

OnBoeken:Het betoverde zwaard, een achterhaald patriarchaal Arthurverhaal.
Voynichmanuscript, een ander voorbeeld van geschiedvervalsing die gepleegd werd om reële maatschappelijke verhoudingen de manipuleren.

Aan de schandpaal genageld!	Vastgenagelde versie: 14 oktober 2013
Dit artikel is een verschrikking! Daarom is het vastgenageld aan de schandpaal zodat iedereen er rotte groenten tegenaan kan gooien.

NotenbalkBewerken

↑ Dat een jong meisje vergeleken wordt met iets lekkers maakt dit een schoolvoorbeeld van objectificatie van meisjes.
↑ Zoals zij eigenlijk pas vanaf dit punt ging heten.
↑ Mannelijke lezers zullen van deze formulering het idee krijgen dat Altria de ridders seksueel aantrekkelijk vond. Gelukkig staan wij vrouwen boven dit soort patriarchale laagheden.
↑ En veel meer dan oorlog alleen, maar dat is voor dit verhaal niet zo relevant.
↑ Deze kerels kwamen op dezelfde manier aan hun einde als menig zwijn in Merlijns toverkruidentuin.
↑ Vernoemd naar de plek waar het genootschap elkaar leerde kennen.
↑ Wie deze dame van het meer precies geweest is weet niemand. Waarschijnlijk was zij een heidense godheid die door toedoen van patriarchale christenen voor eeuwig verbannen is naar de obscuriteit.
↑ Het lijkt tamelijk paradoxaal dat verhalen over een heldin die tegen de Franken vocht geliefd werd door Frankische stamhoofden, maar is het niet. De Karolingers waren namelijk een Frankische clan die lang met de Merovingers (Clovis behoorde tot deze groep) om de macht gestreden hadden en deze vernedering van hun traditionele rivalen wel konden waarderen.